Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ

Σήμερα αποφάσισα να ανοίξω το Blog, γιατί πνίγομαι μη μπορώντας να μιλήσω σε όλους αυτούς που έχουν το προνόμιο να εμφανίζονται στα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών. Σε αυτούς που η γνώμη τους μετράει περισσότερο απο την δική μου, έχουν δεί τα μάτια τους τόσα και τόσα, Αυτοί ξέρουν, εγώ όχι. Είναι μια ερασιτεχνική προσπάθεια υποκεινούμενη απο την αθώα ανάγκη για έκφραση. Δεν θέλω να θίξω κανέναν ούτε να κατηγορήσω συγγενικά μου πρόσωπα (θα καταλάβετε), ούτε επείσης να βγάλω την ουρά μου απ' εξω για την κατάσταση της Ελλάδος. Θα γίνω γραφικός και χαζορομαντικός, επίσης θα διατηρήσω την ανωνυμία μου.

Είμαι ενας 23χρονος δεν ανήκω σε καμία παράταξη, δεν είμαι δεξιός, αριστερός, κουμουνιστής, ταοϊστής, Βορειοδυτικός ή Νότιος. Δεν έχω καμία από τις ταμπέλες που σκοπίμως μας προσάψανε. Είμαι ένας φοιτητής όπως τόσοι άλλοι. Είμαι στην αρχή της ζωής μου κι όμως απο τόσο νωρίς έχω αηδιάσει με αυτό το κράτος που εσύ μεσήλικα Έλληνα έχτισες. Ναί εσύ μπαμπά ,μαμά, θείε, παππού.

Σήμερα που η Ελλάδα γίνεται κράτος εξαθλίωσης, σήμερα που η φτώχεια είναι πιο κοντά απο ποτέ, σήμερα που οι νέοι χάνουν τις ελπίδες τους πάνω στο άνοιγμα των φτερών τους, εσύ τι κάνεις για αυτό Έλληνα; Δεν φύτρωσα σε αυτόν τον κόσμο, εσύ μου έμαθες να "ζώ". Μου έμαθες να σκύβω μπροστά στον δάσκαλο και στον καθηγητή, μου έμαθες να τον σέβομαι. Να σέβομαι εσένα Έλληνα να ακούω αυτά που λες χωρίς να μιλάω, απλά να ακούω, γιατί εσύ ξέρεις, εγώ όχι. Μου έμαθες πως εσύ πρέπει να αποφασίζεις για μένα, εσύ ψηφίζεις για μένα γιατί εσύ ξέρεις, εγώ όχι. Και τώρα που μεγάλωσα Έλληνα με βάζεις στο πανεπιστήμιο που υπάρχουν οι πολιτικές ρίζες και μου λες πως με αυτούς μπορώ να κάνω παρέα, με τους άλλους όχι. Σε ρωτώ "γιατί;", αλλά ξέχασα πως εσύ ξέρεις, εγώ όχι. Όταν έρχεται η ώρα να ψηφίσω ξαφνικά ξέρω αυτά που ξέρεις και εσύ, μου λύνονται οι απορίες γιατί τώρα ξέρω και εγώ. Ξέρω αυτα που μου έμαθες τόσα χρόνια, να κάνω το κόμμα ομάδα και σημαία, να ψηφίζω κόμματα και ονόματα, χρώματα και κατευθύνσεις προσανατολισμού, πανό και πόστερ, όχι προσωπικότητες, όχι ανθρώπους, όχι ιδεολογίες. Να ψηφίζω αυτά που ψηφίζεις Έλληνα, γιατι και εσύ ψηφίζεις αυτό που ψηφίζει ο δικός σου μπαμπάς, γιατί έτσι είναι και δεν αλλάζει. Η εμπειρία σου αυτό σου έδειξε, η ζωή αυτό σου δίδαξε. Μου έμαθες να κάθομαι στον καναπέ και να παρακολουθώ ένα κουτι χωρίς να σκέφτομαι, να ακούω με προσοχή αυτά που λένε όλοι αυτοί οι άξιοι άνθρωποι. Ναι είναι άξιοι γιατί τους ξέρει όλος ο κόσμος κι αν δε γίνω σαν αυτούς θα είμαι ένα τίποτα. Να βλέπω τον σοβαρότατο κυβερνητικό εκπρόσωπο να απαντάει "ουδέν σχόλιον" στον πολίτη, ξέροντας πως βρίσκεται εκεί γιατί ήταν κολλητός του προθυπουργού και όχι γιατί τον ψήφισε κάποιος. Άλλα ξέρω πλέον αφού είναι εκεί και αυτός αξιότιμος άνθρωπος θα είναι.

Μου έμαθες Έλληνα τη λέξη "ρουσφέτι" πριν μου μάθεις την λέξη "ελευθερία", μου έμαθες τη λέξη "χρήμα" πριν την λέξη "αξιοπρέπεια". Μου έμαθες να κατακρίνω αυτους που παίρνουν ρουσφέτι αλλά όχι εσένα όταν παίρνεις εσύ, γιατί εσύ το κάνεις για εμένα και εγώ θα πρέπει να το κάνω για τα παιδιά μου. Μου έμαθες να βρίζω την κυβέρνηση όταν δεν συμφωνώ μαζί της αλλά να την ξαναψηφίζω, γιατί αυτή η κυβέρνηση θα φροντίσεις να με βολέψει στο δημόσιο. Μου έμαθες πως έχουμε δημοκρατία παρόλο που το πρώτο κόμμα παίρνει 50 έδρες μπόνους. Μου έμαθες πως δημοκρατία είναι να αρκούν 151 βουλευτές ενός κόμματος για να ψηφιστεί ένας νόμος. Μου έμαθες να ξέρω το σωστό αλλά να κάνω το λάθος. Μου έμαθες να λέω αλήτη όποιον χτυπάει ένας αστυνόμος. Μου έμαθες πως πρέπει να πληρώνω για οτιδήποτε, πως τα πάντα αγοράζονται.

Έλληνα!... μου έμαθες πως είναι νόμιμο να με χτυπούν και παράνομο να τους χτυπώ εγώ,μου έμαθες να κλαίω και όχι να χαμογελώ, μου έμαθες να σιωπώ και όχι να μιλάω, μου έμαθες να σκύβω και όχι να κοιτάζω τον ουρανό, μου έμαθες να κοιμάμαι και όχι να ονειρεύομαι, μου έμαθες να σέρνομαι και όχι να πετάω!

Μάθε Έλληνα πως δεν έμαθα τίποτα και δεν θέλω να μάθω, μάθε πως πρέπει εσύ να μάθεις από εμένα. Μάθε Έλληνα πως βαθιά μέσα μου ξέρω ότι θα βρω γαλήνη μόνο αν κάνω όσα δεν μου έμαθες. Μάθε πως φταις εσύ για όσα μου συμβαίνουν και θα μου συμβούν, μάθε πως κάθε μέρα το κράτος που έχτισες και συντηρείς, με πληγώνει, με πονάει. Μάθε πως το μυαλό μου είναι έτοιμο να εκραγεί!

Μάθε Έλληνα πως εγώ είμαι η σωτηρία του τόπου που αγαπάς. Εγώ βλέπω πράγματα που το μεγάλο σου μυαλό δεν πιάνει. Μάθε Έλληνα πως δεν θα κάτσω στον καναπέ σου για όλα αυτα, μάθε πως σκοπεύω να φωνάξω για ολα αυτά που μου ανήκουν, που εσύ δεν πόθησες. Θα παλέψω για αυτά που εσύ εν αγνοία σου άφησες να μου πάρουν, δεν θα αφήσω κανέναν να αποφασίζει για εμένα χωρίς εμένα. Θα βγω στον δρόμο να με δουν, να δουν ποιος είμαι και τι ζητάω. Δεν θα παρακαλέσω κανέναν όπως έμαθες να κάνεις εσύ, θα απαιτήσω, θα απαιτήσω και για σένα Έλληνα. Κι όταν θα δεις στο κουτί σου Έλληνα το κράτος σου να με χτυπάει...θα με δεις να σου χαμογελάω Έλληνα, θα σου χαμογελάω γιατί θα δεις την αλήθεια που σου κρύβουν. Θα χαμογελάω γιατί αυτός είναι ο τρόπος μου. Καλά βλέπεις Έλληνα εγώ είμαι το παιδί σου.

Χαμένος Νέος