Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Χάθηκε ο μπούσουλας με τις εξελίξεις νομίζω. Θα κάψουμε το κεφάλι μας από την πληθώρα πληροφοριών. Μέσα σε ένα κυκεώνα εξελίξεων, διαβουλεύσεων, συναντήσεων, αρνήσεων και αναπάντητων κλήσεων…εμείς καθόμαστε αποσβολωμένοι στην τηλεόραση, κοιτάμε σαν να βλέπουμε από μέσα της κάποιο λιβάδι και περιμένουμε να μάθουμε ποιός θα πατήσει τα δάχτυλα μας όπως στις ταινίες για να πέσουμε στο κενό.

Πόσο κουρασμένοι είμαστε; Ο καθένας τραβάει το δικό του ζόρι και δεν του μένει δύναμη για τίποτα. Ακόμη και την όποια περίσσια ενέργειας έχουμε δεν ξέρουμε προς τα που να την κατευθύνουμε. Ποιόν να πιστέψουμε; Πίσω από ποιόν να σταθούμε; Από το ΚΚΕ που διαφωνεί και δεν παίρνει μέρος πουθενά; Που αρνείται να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη; Όπως είπα ο γιαλός είναι στραβός, το εκλογικό σύστημα και το πολίτευμα προϋποθέτει να στέκεσαι πίσω από κάποιον να αποστηθίζεις ότι λέει και σαν καλός παπαγάλος να τα διαδίδεις. Αλλιώς έχε γεια. Τα κόμματα είναι σαν μικρές φασιστικές ομάδες που συμμετέχουν σε δημοκρατικές διαδικασίες. Πώς δηλαδή ψηφίζεις κάποιον που είναι στο κόμμα γιατί είναι καλός κ.τ.λ. αλλά μόλις διαγραφεί γίνεται κακός; Είσαι οπαδός του κόμματος όπως εγώ είμαι οπαδός του ΑΡΗ. Και μετά λέτε ανεγκέφαλους τους οπαδούς.

Δηλαδή τώρα θα δουλέψουν μαζί ο κακός και ο χειρότερος για να μας σώσουν; Κάπως σαν τον ηλίθιο και τον πανηλίθιο; Και εμείς κοιτάμε τον γυαλιστερό Πρετεντέρη (που έγραψε πως η μούτζα του πιτσιρικά δείχνει το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει, φυσικά ο ίδιος έχει μεγαλώσει σε καλό περιβάλλον παρόλο που πέταξε ένα μπουκάλι σε αγώνα μπάσκετ) και όλο το team της ΥΕΝΕΔ να μας ενημερώνει αν ο Jeffry πήρε τηλέφωνο τον Σαμαρά, αν ο δεύτερος του απάντησε ή αν του έκανε ναζάκια, τι κλίμα υπήρχε στην συνάντηση με τον Παπούλια και άλλα τέτοια πικάντικα. Δηλαδή ο άλλος που δεν ξέρει αν αύριο θα έχει 5 ευρώ να δώσει στο παιδί του, βλέπει τους μεγάλους ηγέτες να μαλώνουν για το ποιός είναι ο κακός και ποιός ο χειρότερος.

Εμείς παλεύουμε για να τα βγάλουμε πέρα την επόμενη μέρα, εμείς πονάμε από την βία της «φτώχειας με το ζόρι», εμείς σφίγγουμε το ζωνάρι, εμάς ζαλίζουν με τα τηλέφωνα οι τράπεζες, εμάς βαράνε τα ΜΑΤ στους δρόμους, εμείς αναγκαζόμαστε να χαμηλώνουμε τις φιλοδοξίες μας, εμείς συνωστιζόμαστε στα παραρτήματα του ΟΑΕΔ…….αυτοί συνεργάζονται και εμείς χεστήκαμε! Καληνύχτα σας.

Χαμένος Νέος