"ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ"

Τι μου φταίει Θεέ μου; Γιατί δεν νιώθω καλά; Είμαι ακόμα μικρός για μιζέρια. Γιατί σκύβω; Γιατί έχω χάσει το χαμόγελό μου; Γιατί η μάνα μου κλαίει; Γιατί ο κολλητός μου δεν έχει όρεξη να με δει; Μα είμαι μικρός ακόμα για μιζέρια. Γιατί δεν συζητάω για τραγούδια, για συναυλίες, για την ομάδα μου, για ένα ταξίδι που έκανα όταν μπορούσα; Γιατί η μόνη ευχαρίστηση για μένα και για όσους ξέρω είναι να τα χώνω σε κάτι προδότες που έχουν κάτσει στο κεφάλι μου;

Έχουν μπει στη ζωή σου, μιλάνε στο σαλόνι σου, τους σκέφτεσαι πριν κοιμηθείς και τους ονειρεύεσαι όταν κοιμάσαι. Δεν υπάρχουν αλλά αν υπήρχαν θα μπορούσες να τους χτυπήσεις. Δεν σε σημαδεύουν με όπλο αλλά αν σε σημάδευαν θα μπορούσες να πάρεις και εσύ ένα. Είμαι υπό κατοχή και δεν το ξέρω; Μα δεν λένε τίποτα στην τηλεόραση, λένε ότι έχουμε κρίση. Λένε να κάνω υπομονή, Λένε πως σε καμιά δεκαριά χρόνια όλα θα είναι καλά. Μα....”δεν έχει μα! Το μνημόνιο, το χρέος, το έλλειμμα, η φοροδιαφυγή,τα spreads.” Ναι αλλά....”δεν έχει αλλά! Οι δανειστές μας τα θέλουν πίσω, η Ευρωπαϊκή ένωση μας έχει βάλει χέρι, τα φάγαμε και φταίμε”.

Τι λέτε μωρέ γραβατάκιδες; Τα σκέφτεστε αυτά που λέτε; Εγώ γιατί φταίω; Η μάνα μου γιατί φταίει; Ο πατέρας μου γιατί φταίει; Γιατί το λέτε εσείς; Μας γεμίσατε ενοχές και αυτομαστιγωνόμαστε, νομίζουμε πως είμαστε κακοί, τεμπέληδες και κλέφτες.

Κουράστηκα να ακούω για επιτόκια, για αγορές και spreads. Τι είναι αυτά τα spreads; Ποιες αγορές; Τι επιτόκια μου λέτε; Τι είναι όλα αυτά βρε γραβατάκιδες, μπορώ να τα φάω; Εγώ πεινάω! Πεινάω για ζωή, πεινάω για παιδεία, πεινάω για αξιοκρατία! Ποιοι είναι αυτοί που με κυνηγάνε; Δεν τους ξέρω, εσείς μου τους μάθατε, εσείς μου λέτε πως πρέπει να τους πληρώσω, εσείς αφήσατε ιδιώτες αυτοκράτορες να παίζουν με την χώρα μου. Αν εσείς με αντιπροσωπεύετε τότε πρέπει να είμαι πολύ δειλός.

Είμαι; Δεν είμαι γραβατάκιδες! Ούτε εγώ ούτε ο κόσμος που τον έχετε κάνει μίζερο. Μια μέρα το σπίτι μου δεν θα έχει ούτε καναπέ ούτε τηλεόραση! Μια μέρα θα πάρω το χέρι σας από το στόμα μου! Δεν σκοπεύω να χαραμίσω την ζωή μου για τους δανειστές σας. Θα σπάσω την τηλεόραση μου και θα φωνάξω! Θα μου γυρίσει γραβατάκιδες θα το δείτε. Θα έρθω στη βουλή που θα έπρεπε να σέβομαι, θα σταθώ μπροστά σας και μόνο που θα σας κοιτάξω θα κάνετε στην άκρη γιατί το δίκιο μου θα συναντήσει το δίκιο ενός αγρότη, ενός υπάλληλου, ενός μαθητή, ενός συνταξιούχου. Κι αν γίνω αλήτης, βάλτε κάποιους να σπάσουν περιουσίες απλών ανθρώπων, να σκοτώσουν αθώους και μετά πείτε στο Mega να κάνει ρεπορτάζ για τους αλήτες, ξέρετε εσείς.

Δεν ξεπουλιέμαι προδότες, η αξιοπρέπεια μου δεν έχει τιμή! Έτσι να πείτε στους δανειστές σας. Δεν ψήφισα εσάς για να με κυβερνάνε πλουτομανής αλαζόνες. Δεν θα σας κάνω την χάρη να τους υποθηκεύσω την ζωή μου και τα όνειρά μου. Κι όταν η ιστορία γράψει πως το πωλητήριο της Ελλάδος ακυρώθηκε...θα πιάσω έναν 16χρονο πιτσιρικά από τα χέρια, θα τον κοιτάξω στα μάτια και θα του πω πως μπορεί να νιώθει ασφάλεια, πως τα όνειρα επιτρέπονται, πως μπορεί να χαμογελάσει και να ανοίξει τα φτερά του. Το μέλλον του το πήραμε πίσω και του ανήκει.

Χαμένος Νέος