ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ;

Αν απορεί ο κάθε αναγνώστης του blog αν το παράτησα ή όχι, λύνω την απορία του λέγοντας πως θα γράφω μόνο όταν έχω πραγματικά κάτι να πω. Ίσως θα έπρεπε να λειτουργούν παρομοίως πολιτικοί, θεσμοί και ΜΜΕ.

Μετά από όλα όσα έχω γράψει, βρίσκω ανούσιο να επαναλαμβάνομαι καθώς τίποτα ουσιαστικά δεν άλλαξε στην όμορφη μας χώρα. Υπό κατόχη είτε με Παπανδρέου είτε με Παπαδήμο και προσεχώς με Σαμαρά. Δεν θα χάσω την ουσία μιλώντας για "πολιτικά". Τα πολιτικά που συζητούν οι πρώην βολεμένοι που τώρα νιώθουν προδομένοι, οι ξερόλες που ερμηνεύουν τις "κινήσεις" των μεγάλων αρχηγών και οι οικονομολόγοι που προβλέπουν την επερχόμενη πτώχευση.

Καθώς είναι ανούσιο να περιγράφεις τον τρόπο που ξεφτιλίζεσαι και να μην κοιτάς το αποτέλεσμα...ξεφτιλίζεσαι! Καθόμαστε και κοιτάμε τους τόσο μα τόσο "λίγους" και κατώτερους των περιστάσεων, αντιπροσώπους μας, να αναλώνουν σελίδες στις φυλλάδες, να κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις και γενικότερα να συνεχίζουν να μας αποπροσανατολίζουν. Η ουσία είναι πως όλοι τους είναι μαριονέτες που παίζουν καλά τον ρόλο τους. Βρήκαμε τον Παπαδήμο τώρα και σωθήκαμε...Ξέρει ο Παπαδήμος πόσα μαγαζιά έχουν κλείσει που κάποτε συντηρούσαν οικογένεις; Ξέρει πως την βγάζει κάποιος με 400 ευρώ τον μήνα; Όχι δεν ξέρει, είναι τεχνοκράτης. Από πότε έγινε ο οικονομολόγος συνώνυμο του πολιτικού; Χρειαζόμαστε ανθρώπους που έχουν τσαγανό. Που έχουν ζήσει την απελπησία του διπλανού τους. Ανθρώπους με ήθος. Όχι τεχνοκράτες και ορθολογιστές που νομίζουν πως ο κόσμος που κυβερνούν είναι ένα ακόμα είδος πιθήκου.

Πολλές φορές απορώ αν είμαι εγώ ο στραβός. Αν εγώ σκέφτομαι με λάθος τρόπο. Αλλά είμαστε τόσο ίδιοι. Έχουμε τα ίδια προβλήματα, τους ίδιους φόβους, ζητάμε όλοι την αλλαγή. Κι όμως τα ΜΜΕ φροντίζουν τόσο καλά ώστε να νιώθει ο καθένας μόνος του. Να θεωρεί τον εαυτό του φαντασμένο επειδή οι ιδέες του είναι τόσο δυσνόητες και ανεφάρμοστες για την κοινή γνώμη. Διότι αν μιλήσεις για ηλεκτρονική διακυβέρνηση σε κάποιον έμπειρο ψηφοφόρο της χώρας, θα λάβεις απάντηση χλευασμού. Έτσι λοιπόν συμβουλεύω τους απανταχού μόνους φαντασμένους να μοιράζονται τις ιδέες τους και τα ιδανικά τους χωρίς ενοχές, ντροπές και τύψεις. Όταν ακούν την λέξη αριστερά να στρέφουν το κεφάλι αριστερά και να κοιτούν με απορία. Δεν είμαστε εμείς οι τρελοί που ζητάμε αλλαγή. Όταν το υπάρχων σύστημα ακόμα και σε διεθνές επίπεδο αβαντάρει την ανισότητα δεν γίνεται να είμαστε εμείς οι τρελοί. Δεν γίνεται εκατό να κάνουν ζωή μισή και δέκα ζωή για εκατό. Δεν γίνεται να βαφτίζεις λογικό κάποιοι να βγάζουν δις με μία φήμη μέσα σε μία ημέρα και κάποιοι άλλοι να μοχθούν μία ζωή ολόκληρη για να αποκτήσουν ένα σπίτι. Είναι παράλογο κάποιοι να έχουν χρήματα για 10 γενιές και κάποιοι άλλοι να μεταθέτουν συνεχώς την ευτυχία στα παιδιά τους. Και όλα αυτά θα ήταν ανούσια αν δεν είχαμε ορίσει την ευτυχία συνώνυμο με τα πολλά χρήματα.

Είμαι εγώ ο τρελός; Είμαι εγώ ο παράνομος όταν αρνούμαι να πληρώνω τα χαράτσια σας; Θα είμαι εγώ ο ασεβής προς τους θεσμούς όταν θα γυρίσω επιδικτικά την πλάτη μου σε αυτούς; Θα είμαι εγώ το ακραίο στοιχείο όταν θα συγκρούομαι με τα ΜΑΤ προσπαθώντας να μπω μέσα στη βουλή; Θα είμαι εγώ ο φαντασμένος όταν κάποτε θα μαθαίνουν στην ιστορία για το απεχθές καπιταλιστικό συστημα; Κι αν είμαι τρελός, σίγουρα δεν είμαι μόνος μου...

... και που να δείτε τι έχει να γίνει όταν οι τρελοί οργανωθούν, όταν ο κάθε τρελός καταλάβει οτι η δύναμη του είναι οι υπόλοιποι τρελοί.
Θα σαλπάρουμε...θα το δείτε...

Maybe I'm a different breed
Maybe I'm not listening
So blame it on my ADD baby
SAIL!!!
(AWOLNATION - "SAIL")



Χαμένος Νέος